To opowieść o rewolucji i jej skutkach, o terapeutycznej bądź nie mocy sztuki, o historii i współczesności, o teatrze w teatrze. Oto sam Markiz de Sade, uczestnik rewolucji francuskiej, postać historyczna, autor słynnych kontrowersyjnych powieści jako pensjonariusz Chareton wraz z innymi pacjentami prezentuje swoją sztukę opowiadającą o ostatnich chwilach Marata. Sztuka nie jest jednak pozbawiona próby rozliczenia z tematem mechanizmu rewolucji - pokazuje ścieranie się różnych poglądów jej uczestników oraz osób, których bezpośrednio dotyka. Teatr, władza, rewolucja, zakład psychiatryczny.  Co się może wydarzyć, gdy wszystkie te elementy się połączą?

Kiedy wydawało się, że spektakl zmierza ku punktowi kulminacyjnemu (jak w niesamowitej scenie Marata z naręczem odciętych głów) następuje twist o 180 stopni i wracamy do spokojniejszej, bardziej wyważonej narracji. Widownia jest tak wodzona za nos jeszcze kilkukrotnie. Twórcy wyciskają z obłąkańczej konwencji co się da – skoro dramat wystawiają pacjenci przytułku dla umysłowo chorych, nie spodziewajmy się spokojnej, linearnej fabuły.

                                                                                                                                                                             Piotr Gaszczyński, Teatr dla Wszystkich