Pechowy Nosorożec… lecz czy aby na pewno to tylko Nosorożec i czy faktycznie jest on pechowy? Żyjemy w czasach, w których takich pechowych nosorożców można spotkać na każdym kroku i niemal w każdym lustrze: za mały, za duży, za chudy, za gruby, za nerwowy, flegmatyczny; słowem – niepozbawiony wad. Świat pragnie nas wartościować i poddawać ocenie. My niestety temu ulegamy i zamiast szukać doskonałości wewnątrz siebie, szukamy jej u innych. Na siłę próbujemy sprostać karkołomnym wyzwaniom i – często nieswoim – ambicjom. Jeszcze częściej zapominamy o radości z życia – zarówno tej, którą można czerpać, jak i tej, którą możemy dawać innym. Zatem kto pocieszy Pechowego Nosorożca? Mamy nadzieję, że po obejrzeniu tej bajki będzie mógł to zrobić każdy. Czasem wystarczy naprawdę bardzo niewiele.

Przedstawienie o odkrywaniu własnej tożsamości dopełnia atrakcyjna plastyka, której głównym elementem jest postać nosorożca prawdziwych rozmiarów. Wyobraźnię widzów pobudzą też interesujące wizualizacje. To spektakl po części lalkowy, a po części aktorski. Dużymi jego atutami są wyrazista forma, mądry przekaz i dynamika opowieści. Rytmiczne piosenki i pomysłowa choreografia stanowią dodatkowo o atrakcyjności przedstawienia.
 

Bajkę Kto z was chciałby rozweselić pechowego nosorożca? napisał w latach 60. dla swojej kilkuletniej córki Agnieszki. Cenzura nie dopuściła wówczas tekstu do druku; opowiadanie przeleżało w szufladzie 20 lat, w roku 1986 roku ukazało się w drugim obiegu, a dopiero w 2006 roku – dokładnie po 50 latach od napisania – oficjalnie zostało wydane.